Een bodyscan, wat gebeurd er dan?
Veel mensen zijn huiverig om een bodyscan te doen, want wat nou wanneer ze wat vinden? Wat moet ik dan doen? Vaak is het de onduidelijkheid en de stress die het veroorzaakt bij degene die de scan zou ondergaan om het uiteindelijk niet te doen. Maar waarom zou je het niet doen? Het is best eventjes spannend om door de scan te gaan, dat is logisch. Maar hoe fijn zou het zijn dat wanneer er wat ontdekt wordt je er op tijd genoeg bij bent om er nog iets aan te kunnen doen.
Veel mensen zijn huiverig voor de scan, want wanneer je claustrofobisch bent aangelegd is het liggen in de scan tunnel voor ongeveer 2 a 3 uur niet echt een pretje. Je mag wel gebruik maken van kalmerende medicijnen waardoor je het beter kunt volhouden. Stel dat er na de scan toch iets ontdekt wordt, dan ben je er sowieso op tijd bij om er nog iets aan te kunnen gaan doen. Vaak is het nog in zo’n vroeg stadium dat de arts dit makkelijk kan opereren of misschien zelfs met medicijnen kan oplossen.
Stel dat je de bodyscan niet had gedaan en dit zich verder had ontwikkeld en je pas tot de ontdekking kwam in een gevorderder stadium, was je verder van huis geweest. Ook dan was het misschien nog goed te genezen geweest, maar moest je wellicht wél geopereerd worden en kon het niet meer met medicijnen genezen worden. Het is dus even stressen maar daarna ben je wel weer geheel op de hoogte van je eigen gezondheid en of het allemaal goed gaat, dus waarom zou je het niet uit laten voeren?
De dag zelf wordt overigens ook prima verzorgd door de instellingen, de scan, koffie, thee en lunch worden in veel gevallen voor je geregeld, waardoor je er bijna een dagje uit van kan maken
(23)
